Μερικές αιρετικές σκέψεις για την παιδεία

Από τότε που ήμουν μαθητής (πάνε κάπου 13 χρόνια) , άκουγα για τα χάλια της παιδείας μας τόσο της μέσης όσο και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Κάποια χρόνια πριν δεν υπήρχε το ιντερνέτ με όσα αυτό συνεπάγεται για την ελευθερία πληροφόρησης του πολίτη. Σήμερα όμως ο καθένας μπορεί να κάνει την έρευνά του και να ανοίξει τα μάτια του σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παιδείας. Πριν μιλήσουμε για την παιδεία θα πρέπει να δούμε που βρισκόμαστε στον κόσμο. Μέσω του Google, αν βάλεις ως λήμμα world’s top universities θα βρεις πολλές ιστοσελίδες μεταξύ των οποίων η ARWU και η topuniversities . Όσον αφορά στην ARWU μπορείτε να διαβάσετε σχετική αναφορά στην wikipedia . Τα κριτήρια είναι οι υποδομές, το curiculum των καθηγητών, οι δημοσιέυσεις φοιτητών σε επιστημονικά περιοδικά, η έρευνα κλπ

Αποδεχόμενος την εγκυρότητα των στοιχείων προχωράω και ψάχνω τα ελληνικά πανεπιστήμια και τη θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη.

Σύμφωνα με το ARWU:

• Το καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, το Πανεπιστήμιο Αθηνών βρίσκεται κάπου μεταξύ της θέσης 200 και 300 σε παγκόσμια κλίμακα

• Σε ευρωπαϊκή κλίμακα είναι κάπου στη θέση από 80 έως 124

• Σε επίπεδο χώρας, βρισκόμαστε στη θέση 29 στον κόσμο!

Και πάνω από εμάς βρίσκονται πιο μικρές χώρες όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Φινλανδία, αλλά και άλλες πιο φτωχές θεωρητικά όπως η Αργεντινή, το Μεξικό και η Νέα Ζηλανδία

Σύμφωνα με το topuniversities:

Το πανεπιστήμιο Αθηνών είναι στην θέση 200 στον κόσμο και 82 στην Ευρώπη.

Δεν ξέρω πώς θα κρίνουν κάποιοι αυτά τα στοιχεία, αλλά για μένα είναι ντροπιαστικά, για να μην πω καλύτερα ρόμπα. Από τη μια έχουμε μια χώρα που έχει ανάγει (και καλά κάνει) την αρχαία ιστορία της και τον πολιτισμό της σε σημαία της στη διεθνή σκηνή και από την άλλη βλέπουμε τα ανώτατα εκπαιδευτικά της ιδρύματα να βρίσκονται σε κατώτατες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Λογικό λοιπόν να μειδιούν οι ξένοι όταν ακούν για Αρχαία Ελλάδα από ένα λαό που καυχιέται για τους μακρινούς προγόνους του αλλά σήμερα δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε κανένα επίπεδο διεθνώς. Εκτός αν έχουμε επιλέξει να αφήσουμε τις όμορφες παραλίες μας και το greek souvlaki να μας εκπροσωπήσουν…τη γραφικότητα δηλαδή.

Διαβάζω εδώ ότι η Ελλάδα διαθέτει το χαμηλότερο ποσοστό επί του ΑΕΠ για την παιδεία. Αντίστοιχο άρθρο εδώ

Ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε να ανεβάσει το ποσοστό του ΑΕΠ στο 5% αλλά υπάρχουν αμφισβητήσεις για το πώς και από πού θα παρθούν τα χρήματα αλλά και για την αξιοπιστία της εν λόγω δέσμευσης όπως πολλές άλλες στην Ελλάδα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι επί τόσα χρόνια ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως η Παιδεία και ειδικότερα η Πανεπιστημιακή μόρφωση βρίσκεται στο έλεος του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών που δεν του βγαίνουν τα κουκιά γιατί προφανώς πρέπει να φάνε όλοι.
Δυστυχώς για να βγούμε από αυτόν το φαύλο κύκλο θα πρέπει να σπάσουν ορισμένα ταμπού όπως αυτό της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και κατά δεύτερο λόγο του πανεπιστημιακού ασύλου.
Η άποψή μου είναι ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να είναι μερικώς αυτοχρηματοδοτούμενη από τους ίδιους τους φοιτητές ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός. Θα πρέπει να συνεισφέρουν οι ίδιοι οι φοιτητές στο μέλλον τους και όχι να περιμένουν από την εκάστοτε κυβέρνηση όσα περισσεύουν από τους εξοπλισμούς, τις μίζες τα Βατοπέδια κλπ. Μια τέτοια κίνηση θα σήμαινε ότι η νεολαία επενδύει στον εαυτό της, στο μέλλον της.
Ας δούμε μερικά γεγονότα. Είμαστε η πρώτη χώρα ευρωπαϊκά σε εξαγωγή φοιτητών. Αναρίθμητα παιδιά έχουν αποφασίσει να ξενιτευτούν σε χώρες όπως η Αγγλία, η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Τσεχία και η Ρουμανία γιατί δεν πέρασαν πριν κάποια χρόνια τις πανελλήνιες. Αν υπήρχαν πιο πολλά πανεπιστήμια δηλαδή πιο πολλές θέσεις θα γινόταν αυτό; Πάρα πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να πληρώνουν κάθε μήνα 1000 τουλάχιστον ευρώ για να συντηρήσουν έναν φοιτητή στο εξωτερικό. Αυτό σημαίνει 12.000 ευρώ το χρόνο. Στην περίπτωση δε της Αγγλίας πολύ παραπάνω. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε και τους κινδύνους που υπάρχουν όταν ένα παιδί 19 χρονών βγαίνει στο εξωτερικό για να σπουδάσει. Καθυστέρηση στις σπουδές γιατί η οικογένεια δε μπορεί να ελέγξει, πολλοί είχαν επαφές με ναρκωτικά κλπ. Υπάρχει κανένας γονιός που αν του έλεγες να πληρώνει κάποια δίδακτρα στο πανεπιστήμιο προκειμένου το παιδί του να ήταν στην Ελλάδα θα αρνούνταν; Κι όμως υπάρχουν πολλοί που φωνασκούν και αντιτίθενται στην κοινή λογική αυτού του επιχειρήματος. Είναι οι ίδιοι ίσως που σε κάθε ευκαιρία ξοδεύουν υπέρογκα ποσά στο τζόγο αλλά αν τους πεις να συνεισφέρουν για την παιδεία επαναστατούν. Στην τηλεόραση αναφέρθηκε ότι οι έλληνες τζόγαραν την πρωτοχρονιά του 2008 15 δισεκατομμύρια ευρώ στα Καζίνο και σε άλλες μορφές τζόγου.  Κι όμως αν τους πεις να συνεισφέρουν για να αναβαθμιστούν τα πανεπιστήμια και για να μη φεύγουν οι φοιτητές στο εξωτερικό, θα σε πουν φασίστα και ακροδεξιό!! Είναι ίσως πιο προοδευτικό και αριστερό να τα τρώνε στον τζόγο!

Ας δούμε και κάτι άλλο. Έχουμε πραγματικά δωρεάν παιδεία σήμερα; Αν είναι έτσι τα φροντιστήρια τι είναι; Πόσες πιθανότητες έχει ένας υποψήφιος να μπει στο πανεπιστήμιο χωρίς φροντιστήριο; Αυτό συμβαίνει γιατί είναι λίγες οι θέσεις και αντίστοιχα μεγάλος ο ανταγωνισμός στα ελληνικά πανεπιστήμια κάτι που εκτοξεύει τις βάσεις σε δυσθεώρητα ύψη, άφταστα χωρίς καλό φροντιστήριο. Και γιατί είναι λίγες οι θέσεις; Οι πολιτικοί επικαλούνται την αγορά εργασίας που δεν μπορεί να απορροφήσει τους απόφοιτους. Ναι αλλά έτσι κι αλλιώς αυτός που η οικογένειά του έχει χρήματα να τον σπουδάσει πάει στο εξωτερικό, με την σχετική οικονομική αιμορραγία, και όταν τελειώσει, τις περισσότερες φορές γυρίζει στην Ελλάδα. Οπότε η Ελλάδα δέχεται άλλον έναν πτυχιούχο που αρχικά είχε διώξει επικαλούμενη επάρκεια. Ο πραγματικός λόγος όμως που τα πανεπιστήμια είναι λίγα, είναι οικονομικός. Η δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει 2 αποτελέσματα.

1. Ο φοιτητής κοστίζει ακριβά στο κράτος γιατί του τα παρέχει όλα δωρεάν
2. Το κράτος αδυνατεί να επενδύσει σε έρευνα και σε σύγχρονο υλικό διδασκαλίας, οι μισθοί των καθηγητών είναι σε χαμηλά επίπεδα, η λίγη έρευνα ρίχνει το επίπεδο διδασκαλίας κοκ. φαύλος κύκλος

Έτσι το κράτος εμφανίζεται απρόθυμο να ανοίξει νέα πανεπιστήμια που είναι εξαιρετικά δαπανηρά λόγω του ότι είναι αναγκασμένο να τα παρέχει όλα.

Ας αναρωτηθούμε τι το καλό και δωρεάν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα. Η απάντηση είναι τίποτα. Όλα τα μεγάλα έργα έγιναν με αυτοχρηματοδότηση. Το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, η Γέφυρα Ρίο Αντίρριο, η Αττική Οδός… δεν υπάρχει τίποτα το ποιοτικό που να έγινε αποκλειστικά και μόνο από το κράτος. Είναι λοιπόν λογικό να αφήνουμε κάτι το τόσο θεμελιώδες όπως η Παιδεία στην ελεημοσύνη του κράτους που εκ των πραγμάτων δε μπορεί και δε θέλει να επενδύσει άλλα χρήματα στην παιδεία;
Κάποιοι θα μιλήσουν για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εγώ θα διαφωνήσω. Η Πανεπιστημιακή μόρφωση πρέπει να είναι υπό την αιγίδα του κράτους. Δεν είναι σωστό να δημιουργήσουμε Πανεπιστήμια 2 ταχυτήτων. Πρέπει να έχουμε ενιαία παιδεία αλλά με τους απαραίτητους πόρους για να δουλέψει σωστά. Πώς θα γίνει αυτό;

1. Πρέπει να πληρώνουν συνεισφορά οι φοιτητές. Όχι την ίδια αλλά ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια του γονέα. Ο φτωχός λίγα, ο πλούσιος πιο πολλά. Ταυτόχρονα υποτροφίες για τους αριστούχους. Κίνητρα για να διαβάσουν παραπάνω οι φοιτητές.
2. Το πανεπιστήμιο πρέπει να έχει μάνατζερ για τα οικονομικά του. Κάποιον που θα κρατάει το μπλοκάκι και δε θα το αφήσει να συσσωρεύει χρέη. Περισσότεροι πόροι αλλά με καλύτερη διαχείρηση για να μην τα τρώνε.
3. Θα πρέπει να απαγορευτούν οι κομματικές πανεπιστημιακές παρατάξεις. Δεν παράγουν πολιτική, παράγουν πιόνια και ανδρείκελα. Αντί ο νέος άνθρωπος να σκεφτεί μόνος του, να πολιτικοποιηθεί υγιώς, του ρίχνουν από δίπλα τις ΠΑΣΠ, ΔΑΠ κλπ κλπ όλα αυτά τα κομματόσκυλα, τα φερέφωνα των διεφθαρμένων κομμάτων, τους πουλημένους μισθοφόρους που έχουν φτάσει στο επίπεδο να διακινούν σημειώσεις (ψήφισέ με και θα σου δώσω σημειώσεις να περάσεις το μάθημα) αλλά και το πρωτοφανές κατάντημα… να μοιράζουν δωροεπιταγές (!!!)  ή να βρίζουν εν χωρώ αντίπαλους πολιτικούς αρχηγούς με συντονιστή τον Βουλγαράκη.  Είμαι φοιτητής σε ξένο πανεπιστήμιο και εδώ δεν υπάρχει καμία κομματική παράταξη στα πανεπιστήμια.. όπου είπα όσα γίνονται στην Ελλάδα κούναγαν το κεφάλι με ειρωνεία ή έβαζαν τα γέλια. Αλλά βέβαια η κομματικοποίηση των νέων ανθρώπων βολεύει τους κομματάρχες. Φτιάχνουν από νωρίς πιόνια μυημένα στην συναλλαγή.
4. Κατάργηση του ασύλου. Σε εποχές εκτροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος όπως στην Χούντα είχε νόημα. Τώρα δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα. Αντίθετα ευνοεί την ασυδοσία και την παρανομία. Αν χαίρεστε ως έλληνες από αυτές τις εικόνες τότε να χαίρεστε και το άσυλο. Όταν σπάνε μάρμαρα, μουτζουρώνουν αγάλματα και βάζουν φωτιές σε αίθουσες, όταν καταστρέφουν και λεηλατούν διδακτικό υλικό που θα πληρώσουμε όλοι εμείς αντί με αυτά τα χρήματα να φτιαχτούν άλλα έργα, τότε 2 συμβαίνουν : Ή είμαστε μαζοχιστές ή ηλίθιοι ωστε να δεχόμαστε ακόμα αυτό το αραχνιασμένο άσυλο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Μόνο στην Ελλάδα τη χώρα λατρείας των πεθαμένων τοτέμ και των ταμπού! Εσχάτως πληροφορηθήκαμε ότι πυροβόλησαν την κλούβα των ΜΑΤ μέσα από την πανεπιστημιούπολη με Καλάζνικοφ. Εδώ πλέον έχουμε περάσει σε επίπεδο εγκληματικότητας…για ποιο άσυλο μιλάμε, εδώ πρόκειται για μηχανισμό περίθαλψης εγκληματιών!
5. Τέρμα οι καταλήψεις. Πώς μπορείς να καταλάβεις κάτι που δεν είναι δικό σου; κάτι που ανήκει στον ελληνικό λαό. Ακόμα κι αν πεις ότι κάνεις εκλογές, είναι το ίδιο παράνομο. Με την ίδια λογική, αν σε μια πολυκατοικία η πλειοψηφία πει ότι καταλαμβάνουμε το διαμέρισμα ενός ενοίκου έχει το δικαίωμα να το κάνει!! Με ποιο δικαίωμα στερείς την είσοδο σε όσους θέλουν να κάνουν μάθημα; Με ποιο δικαίωμα χάνονται οι εξεταστικές και τα εξάμηνα; Ξέρω φοιτητές που ενώ τους έλειπαν 2 -3 μαθήματα και μπορούσαν να έχουν τελειώσει, τώρα πρέπει να πληρώσουν νοίκι για κάμποσους μήνες ακόμα συν το χάσιμο χρόνου. Υπάρχει χειρότερη στέρηση ελευθερίας από αυτό; Αποφασίζουν και διατάζουν και κλείνουν λες και ένα πανεπιστήμιο είναι μαγαζάκι τους. Ανήκουστα πράγματα στο εξωτερικό… Να λέμε κι ευχαριστώ για την 80η θέση στην Ευρώπη και κάπου 200 στον κόσμο…

Είμαι φοιτητής στην Ιταλία και έκανα ένα χρόνο Erasmus στην Ισπανία. Συνοπτικά θα σας αναφέρω τι ισχύει στις εν λόγω χώρες.

Ιταλία: Ο μέσος φοιτητής πληρώνει στο πανεπιστήμιο 800 με 1500 ευρώ το χρόνο ανάλογα με τη φορολογική δήλωση και την ακίνητη περιουσία των γονιών του. Οι πιο πλούσιοι φτάνουν τα 2000 ευρώ το χρόνο. Οι φτωχοί φοιτητές (κυρίως αλβανοί – που είναι πολύ καλοί φοιτητές – και έγχρωμοι από το Καμερούν κυρίως δεν πληρώνουν τίποτα και αν πάρουν καλούς βαθμούς παίρνουν υποτροφία.

Ισπανία: Οι φοιτητές πληρώνουν ανάλογα με το πόσα μαθήματα θέλουν να δώσουν μέσα στο ακαδημαϊκό έτος. Δηλαδή πληρώνουν αναλογικά με το πόσους καθηγητές/αίθουσες-εργαστήρια κλπ θα απασχολήσουν. Αν δεν περάσουν το μάθημα, την επόμενη χρονιά είναι αυξημένο κατά 10%. Ενα ακαδημαϊκό έτος στοιχίζει γύρω στα 1500 ευρώ. Τα μαθήματα είναι σχεδόν όλα γραπτά με σύστημα πολλαπλής επιλογής που είναι αδιάβλητο. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην Ισπανία δεν υπάρχει το φαινόμενο του αιώνιου φοιτητή και συν τοις άλλοις έχουν υποδομές που εμείς τις ονειρευόμαστε. Καλύτερες και από την Ιταλία που φοιτώ εγώ. Αποτέλεσμα: Όλοι πληρώνουν, κανείς δε μένει πίσω γιατί κοστίζει, υπάρχουν πολλές θέσεις και στα 25 τους όλοι είναι πτυχιούχοι! Πληρώνουν μεν αλλά τελειώνουν πιο νωρίς, έχουν καλύτερο επίπεδο σπουδών και έτσι σε ένα χρόνο στην αγορά εργασίας έχουν κάνει απόσβεση τα όσα χάλασαν σε 5 – 6 χρόνια σπουδών ( δηλαδή 1500 x 6 = 9000 euro δηλαδή 6 μήνες με ένα χρόνο δουλειάς)

Το πανεπιστήμιο είναι χώρος μόρφωσης, μελέτης , έρευνας, διδασκαλίας και τίποτε άλλο. Δεν πρέπει να παράγει πολιτική όπως νομίζουν οι διάφοροι ψευτοκουλτουριάρηδες αναρχοαυτόνομοι που σε κάθε ευκαιρία το καταλαμβάνουν, το λεηλατούν, κλείνουν και παίζουν χαρτιά και καπνίζουν τσιγαριλίκια μέσα με την ανοχή και συνενοχή όλων, πρυτάνεων και πολιτείας. όποιος θέλει να παράγει πολιτική ας πολιτευτεί εκτός πανεπιστημίου, ή σε τελική ανάλυση ας πείσει τους γονείς του που ψήφιζαν και ψηφίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα ωστε δημοκρατικά να ψηφίσουν κάτι άλλο στις εκλογές για να αλλάξει το σκηνικό.

Έχω πάρει φόρα και μπορώ να συνεχίσω για πολύ οπότε καλύτερα να κλείσω εδώ αυτή την ανάρτηση.

Η παιδεία είναι κάτι θεμελιώδες για το μέλλον της Ελλάδας. Η έλλειψη πραγματικής παιδείας κρύβεται πίσω από τα θλιβερά γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008. Δυστυχώς σε έναν κόσμο όπως ο σημερινός τίποτα δεν είναι δωρεάν. Αν και απεχθάνομαι πολλές από τις πρακτικές αυτού του κράτος, δε μπορώ να μη θαυμάσω στον τομέα της παιδείας το Ισραήλ όπου ούτε εκεί η Τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι δωρεάν. Με τεράστιες αμυντικές δαπάνες και μια ιστορία μόλις 60 χρόνων είναι στη 12η θέση στον κόσμο ενώ η Ελλάδα στην 29η .Αυτοί έχουν ένα πανεπιστήμιο στα top 100 του κόσμου (Ιερουσαλήμ νούμερο 65) ενώ το Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι κάπου στο νούμερο 200 παγκοσμίως… ίσως γιατί κατάλαβαν το πόσο είναι σημαντικό να επενδύεις στη μόρφωση των νέων για το μέλλον σου, και δεν υπάρχει άλλο κράτος που να σχεδιάζει με πιο προσεκτικά βήματα το μέλλον του αφού η επιβίωσή του δεν είναι δεδομένη!
Πρέπει να διαλέξουμε, παιδεία που παραπαίει και δωρεάν, ή ανταγωνιστική και με προοπτικές αλλά και με κάποιο δίκαιο χρηματικό τίμημα; Όποιος έχει λογική ας σκεφτεί, χωρίς να βιαστεί να κολλήσει ετικέτες και χωρίς κομματικές παρωπίδες.